We waren met een vijftigtal deelnemers. Na een kort openingswoordje door mezelf verwijlden we even met pastoor Walter bij psalm 127: Als de Heer de woning niet bouwt, werken de bouwers vergeefs; een oproep tot vertrouwen in Gods Geest die werkt in het hart van mensen die ervoor openstaan. We moeten niet ‘alles’ zelf doen! Ook voor de uitrol van de nieuwe parochie mogen we rekenen op ‘de Adem van de Geest’ en de toekomst positief tegemoet zien!
Evolueren naar een nieuwe parochie is niet evident! Het is meer en meer het vertrouwde loslaten om iets ongekend binnen te halen. Maar: wat voor de rups het einde is, noemt de rest van de wereld een vlinder (Lao Tse). Die wijsheid deelde Gabriëlle met ons. Ze schetste even ons dekenaat Dendermonde dat bestaat uit drie nieuwe parochies H. Mariaparochie (Lebbeke-Buggenhout);
H. Ludgerusparochie (Berlare/Zele) en Parochie in Dendermonde, welke alle (oude) parochies omvat binnen de territoriale omschrijving van groot Dendermonde. We kijken hoe onze ‘vlinders’ (parochies van weleer) er uitzagen en hoe onze vlinder in de nieuwe parochie Dendermonde er zou kunnen uitzien. Beeldspraak om ons uit te dagen het ‘goede’ (van bij ons of elders) te behouden en open te staan voor het nieuwe, waar we God en Jezus meer en meer in het midden willen plaatsen.
Hoe God zich in het leven van de mens kan openbaren hoorden we in de beklijvende geloofsgetuigenis van Wim. Hij hing zijn persoonlijk geloofsverhaal op aan vier ‘kapstokken’.
1. God als Vader: ‘Adoptie deed me beseffen dat de biologische band met je vader niet de kern van de zaak is’, aldus Wim. Wim kende zijn adoptievader als iemand van weinig woorden, maar die hem draagt als het nodig is. Dat God ook op die wijze ter ervaren is illustreerde hij met het verhaal van de voetstappen in het zand: ‘een man beschouwt op het einde van zijn aardse verhaal zijn leven en roept God in zekere zin ter orde. Hoe kan het zijn God, dat ik op mijn levenstocht steeds in het zand de afdruk van twee paar voeten kan ontwaren; behalve op die momenten dat ik het heel moeilijk had, dan zie ik maar één paar. Waar was jij dan God…? Waarop God antwoordt: op die momenten mijn kind heb ik jou gedragen.’ Zoals in het doopsel spreekt God ons aan met onze eigen naam. God kent ons!
2. Leerling van Jezus: Als je met iemand (familie, partner, vriend, collega…) een relatie wilt opbouwen dan wil je hem of haar beter en beter leren kennen. Jezus kunnen we leren kennen door zelf zijn verhaal te lezen in het Evangelie: niet alleen als bron van informatie, maar als een verhaal waarin Jezus tot jou persoonlijk spreekt.
3. Een alledaags geloof: geloven is niet enkel voor de zondagsviering. Wim beleeft het in zijn relatie door met zijn echtgenote Gabriëlle te bidden, niet enkel thuis maar ook op restaurant, tijdens het reizen, op zondag…, in zijn hobby’s, in het zoeken naar schoonheid.
4. Samen bouwen: samen geloven, laat je geloof leven! Het is een beetje zoals samen koken; ieder neemt een deeltje dat hem of haar het beste ligt om nadien samen van een goede maaltijd te genieten. Geloven wordt terug een stukje meer vanzelfsprekend, samen. Het is fascinerend want je broers en zussen in het geloof, jouw familie woont over de hele wereld. Als je samen dingen doet, leer je van elkaar. In de zondagsliturgie kan je het Mysterie samen beleven.
Na een korte pauze gingen we in groepjes met elkaar in gesprek. Biddend besloten we de avond met een lied: ‘Indien de Heer het huis niet bouwt, bouwen vergeefs de knechten’. Begin en einde werden omspannen met Psalm 127… zo was de cirkel rond…
Als de Heer de woning niet bouwt,
werken de bouwers vergeefs.
Als de Heer de stad niet beschermt,
waakt de wachter vergeefs.
Vergeefs staat ge op voor de dag aanbreekt
en rust ge pas laat in de nacht.
Gij eet na moeizame arbeid uw brood;
Gods vrienden ontvangen het slapend.
De tweede avond gaat door op 7 december in de dekenale kerk om 20 uur (onthaal vanaf 19.30 uur).
Hartelijk welkom!
Deken Jo
