Wij mensen van de 20ste eeuw hebben een andere visie op die wederkomst. Niet zozeer als een verschrikkelijk gebeuren maar als het groeien van Gods droom over mens en wereld. Om het met de woorden van de profeet Jeremias te zeggen: dat mensen zo eerlijk en rechtvaardig met elkaar omgaan dat de verlossing en de bevrijding van de mens zich stilaan realiseren. Kerstmis is dan meer dan het vieren van de geboorte van Jezus, een verjaardagsfeest, maar evenzeer het vieren van de komst van de mensenzoon in deze wereld dank zij de vele mensen die meer en meer aan Gods Droom gestalte geven.
Vier weken krijgen wij dan ook de tijd om na te denken over Gods komen onder mensen en vooral in ons eigen leven. Leven wij meer met open ogen voor de noden in onze samenleving, in onze buurt en op deze aarde. Zijn er dingen rondom ons die niet goed zijn maar we toch oogluikend toelaten. Zwijgen we over de groeiende kloof tussen rijk en arm, tussen allen die het maken in het leven en anderen die aan de marge van de samenleving vertoeven. Laat het ons onverschillig als mensen op een bank slapen of in een ongezonde krot verblijven …
Dat is waakzaam zijn en uitkijken naar een andere wereld waar alle mensen recht hebben op een menswaardig bestaan. Hoe moeilijk sommige noden ook op te lossen zijn. Het laatste dat mag is dat we alles op zijn beloop laten en onze ogen dicht doen voor de ellende waarin mensen verkeren.
Zoals een aanstaande moeder alles in het werk zet om haar kind een mooie toekomst te schenken, zo vraagt de advent van ons dat wij ons inzetten om de droom van dat Kind Jezus, van God-onder-ons, waar te maken. God, het goddelijke, kan pas geboren worden in deze wereld als mensen sleutelen aan gerechtigheid, waar mensen bouwen aan een leefbaar huis voor iedereen, een wereld waar recht wordt gedaan aan de minsten. Ja, God is op zoek naar een plek waar zijn droom kan gedijen, waar hij onder mensen kan wonen.
Pastoor Paul
