De Liefdes-eenheid van God: Vader, Zoon en heilige Geest lijkt ons een moeilijke visie van theologen. Eén God en drie goddelijke personen, zoals wij dit hebben geleerd met de catechismus! Wat moeten wij daarvan denken of hoe moeten wij dat begrijpen?
In de homelitische suggesties van deze Drievuldigheidszondag biedt priester Ruddy Pareyns ons de volgende mooie gedachte: ”Jonge koppels, die kerkelijk willen huwen, zijn zeer verbaasd wanneer ze horen dat ze niet voor de kerk kunnen trouwen als zij niet openstaan voor kinderen. Dat lijkt op een harde maatregel van een kerk die zich bemoeien wil met het leven van gehuwden. Het heeft echter te maken met de opvatting van de kerk over huwelijksliefde. Liefde bloeit maar open als ze wordt gedeeld met derden. In het huwelijk is dit op de eerste plaats een kind. Immers huwelijksliefde kan ook verzanden in egoïsme met zijn tweetjes. Soms blijven gehuwden ook ongewild kinderloos; dat is dan voor hen zeer erg. Maar ook dan kan hun huwelijksliefde vruchtbaar zijn door zich samen open te stellen voor anderen, voor derden: de familiekring, de kerkgemeenschap, mensen in nood. Dat gezamenlijk naar buiten treden van de gehuwden voor hun kinderen of voor kerk en samenleving verruimt en verdiept hun liefde. Het wordt dus steeds een drievoudige liefde”.
Ook Gods Liefde, die wij vandaag vieren, is drievoudig. En wat wij met ons verstand niet kunnen begrijpen kan ons hart wel vatten. Gods drievoudig bestaan is niet ontstaan in het brein van geleerde mensen, maar in de geloofservaring van de eerste christelijke gemeenschap. Diezelfde goddelijke werkelijkheid vervult ook ons gelovig zijn.
De goddelijke liefde bestaat niet op haar eentje; ze moet doorgegeven worden. Die liefde van God voor mens en wereld ervaar je in zijn schepping, in de Kosmos, in het leven. Die eeuwige God is de basis, de Vader, van het leven. In Jezus, Gods Zoon, krijgt die liefde een menselijk gelaat. Zijn liefde werd tastbaar in de mens Jezus. In die goddelijke liefde worden wij allen opgenomen. Maar er is meer, vanuit die liefde worden ook wij gezonden om Gods Liefde verder door te geven. Daartoe wordt ons de kracht gegeven van Zijn Geest. Met andere woorden, God heeft de mens niet geschapen om hem aan zijn lot over te laten. Integendeel, die goddelijke liefdesdynamiek wordt ons geschonken, tenminste als wij er ons hart voor open stellen, om die aan elkaar te schenken en met elkaar te delen. Zo wordt ons geloofsleven geen private aangelegenheid maar een in relatie treden met God en met de medemens.
God is daar aanwezig waar wij een gemeenschap vormen. “Waar twee of drie in mijn naam samenzijn, daar ben ik aanwezig” zei Jezus. Overal waar ruzie en onenigheid is daar is God niet aanwezig. Waar mensen de handen in elkaar slaan en zich met elkaar verzoenen daar is Hij aanwezig. Zijn liefde is dus de dragende grond van ons vredevol en gelukkig samenzijn. Die liefde is bron van zoveel goed. Die hemelse God is enerzijds aanwezig in al het liefdevolle in de jeugdbeweging en op de parochie, op school en op het werk, in de verenigingen en ontmoetingen, in de zorg voor zieken en armen … Die liefdesdynamiek is aanwezig in een kerkgemeenschap waar christenen samenkomen om die Liefde te vieren en te delen. Maar een kerkgemeenschap ontspoort als macht, geldingdrang en bezit de bovenhand krijgen, want dan is zij geen gemeenschap van Liefde meer. Die hemelse God zal ons ook eenmaal laten delen, samen met al onze geliefden, in Zijn Geborgenheid voor eeuwig. Daar staat zijn drievoudige Liefde borg voor!
Pastoor Paul
