In het begin van het Lucasevangelie leren wij Maria kennen als een jong meisje, van eenvoudige afkomst, zoekend naar de zin die ze aan haar leven wenst te geven. Als vrouw kwam zij in die tijd nooit op het voorplan. Op de sociale ladder van toen stond zij met vele eenvoudige vrouwen mensen op de laagste sporten van de sociale ladder. Zij kwam bovendien uit het Nazareth van Galilea. In de ogen van Jeruzalem, het centrum van het joodse geloof, een heidens gebied. We lezen bij Lucas hoe Maria in al haar eenvoud door God werd aangesproken om grootse dingen te verwezenlijken. Om door haar moederschap aan Gods Liefde een menselijk gelaat te geven in het kind Jezus.
Als een zorgzame moeder volgt zij haar Zoon Jezus, ja zelfs tot onder het kruis. Als een tedere moeder gaat haar zorg uit naar Jezus’ leerlingen en volgelingen, in die eerste kerkgemeenschap. Als een zorgzame moeder is zij aanwezig, daar waar mensen met een eenvoudig hart in het leven staan en het wagen om zoals zij hun leven te geven in dienstbaarheid aan God en aan de mensen.
Maria is overal aanwezig … ‘Waar men gaat langs Vlaamse wegen, oude hoeve, huis of tronk, komt men u, Maria, tegen en staat uw beeltenis te pronk’ zo zingen wij in het mooie Vlaamse Marialied. In elk Vlaamse huisgezin, in kerken en kapellen in de talrijke bedevaartsoorden … telkens opnieuw ontmoeten wij Maria als poort, als toegangsweg, tot Gods genade.
Juist omdat ons beeld over God zo abstract en mannelijk is, zoeken vele mensen bij Maria, het vrouwelijke en warm-menselijke van God. Of mag ik het anders zeggen: in Maria komt God ons met zijn moederlijke goedheid en levengevende liefde tegemoet. Daardoor wordt Maria op zovele plaatsen aanbeden en worden gelovigen op een bijzondere wijze door haar aangesproken om te leven naar Jezus’ Blijde Boodschap. Daardoor worden bedevaartsplaatsen aan haar toegewijd, bouwplaatsen van geloof en solidariteit, oasen van liefde en verzoening, plekken van verbondenheid en vrede, oorden van heling voor wie ziek is, zorg voor armen en allen die het moeilijk hebben. Meer dan op andere plaatsen is Maria hier een uitnodiging om van de kerk een hartelijke gemeenschap te maken. Een gemeenschap die Gods Liefde zichtbaar maakt en Zijn zorg voor mensen tastbaar. Maria wekt in ons de hoop dat wij mensen niet voor niets op pelgrimstocht zijn doorheen dit leven. Haar bestemming is ons vooruitzicht, haar hemelse vreugde is onze hoop. Haar voorbeeld van dienstbaarheid aan mensen en trouw aan God inspireert ons om samen gelovig op weg te gaan, met een grote Liefde voor God en mensen. Vanuit het geloof dat God eenmaal zal voltooien waar wij hier op aarde mee begonnen zijn.
In het dogma van de tenhemelopneming van Maria zegt de kerk ons dat Maria met ziel en lichaam is opgenomen ten hemel. M.a.w. dat ook haar aardse bestaan voor God belangrijk is en in zijn herscheppende liefde wordt opgenomen. Het is moeilijk om ons dit concreet voor te stellen.
Maar wij kunnen met het dogma toch wel dit zeggen: dat God ook onze aardse levens en onze blauwe planeet - moeder aarde die ons draagt en voedt - genegen is en omringt met zorg en liefde.
Maria is dicht bij ons, zij is dicht bij onze gemeenschap die met haar de weg van Jezus’ Blijde Boodschap gaat. Zij is dicht bij moeder aarde die als ‘lichaam van de mensheid’ zal deelhebben aan de uiteindelijk herschepping van alle dingen: de eeuwige voltooiing bij God.
Laat ons dan op dit feest bidden dat Maria ons iets laat ervaren van haar moederlijke nabijheid, die ons helpt en steunt, bemoedigt en kracht verleent, om trouw te blijven aan ons geloof in die hoopvolle boodschap die Jezus ons bracht.
Pastoor Paul
