Bij het aanhoren van dit alles zegt Jezus tot zijn leerlingen: ‘Kom laten wij een eenzame plaats opzoeken om daar wat rust te vinden’. Een wijs besluit want in alle drukte heeft een mens er nood aan om tot rust te komen. Om even na te denken over wat zij hebben meegemaakt en soms hebben doorstaan omwille van Jezus en zijn Blijde Boodschap. Nood om even op adem te komen en nieuwe krachten op te doen. Nood om hun eigen leven te overwegen, met zijn kansen en tekorten. Maar ook, nood om stil te staan bij de vraag: ‘Hoe moet het nu verder?’ Vragen rond de toekomst.
’t Lijkt op een vakantietijd: even terugzien naar de voorbije periode en wat rust vinden na zoveel dagelijkse zorgen. Ook wij zullen die niet vlug vergeten. De Covid-epidemie heeft ons allen zwaar getekend: velen door ziekte en lijden en massa’s door de psychische pijn en de onzekerheid die de pandemie meebracht. Wij zijn allen zwaar vermoeid, zeker zij die dagelijks in de hulpverlening stonden. De nood om wat vakantie te nemen en rust te vinden is dan ook zeer groot.
Die rustperiode doet ons beseffen hoe broos ons menselijke bestaan is, hoe belangrijk de zorg voor elkaar is en de nood van elke mens aan nabijheid. Zeker op die momenten dat ons bestaan wordt bedreigd. Wat mij daarbij diep heeft geraakt, is het getuigenis van vele hulpverleners over hun enthousiasme en hun hartelijkheid in de zorg bij zovele gekwetste en zieke mensen en de liefdevolle nabijheid bij massa’s mensen met een groot verdriet. Het leert ons dat wij door onszelf in liefde te geven veel vermogen en ook, verrassend, er zelf rijkere en liefdevollere mensen van worden. In tal van moeilijke situaties horen wij dan ook hulpverleners en vrijwilligers getuigen: ‘Moest dit nog eens gebeuren, ik zou hetzelfde doen’.
Het zit diep ingebakken in de mens om steeds barmhartig en goed te zijn en het beste van zichzelf te geven. Die rust van de vakantie kan een enorme stimulans zijn en helpt ons om nadien nog met meer enthousiasme aan onze opdracht te herbeginnen. Ook de sabbatregels waarvan sprake in het evangelie - een oud Bijbels gegeven - had als intentie om even tot rust te komen en aan God te denken. Met andere woorden om te overwegen wat God van ons verwacht. Het is een moment van bezinning en verdieping.
Via het evangelie vernemen we dat ook allerlei mensen nood hadden aan die rust en stilte en daarom Jezus volgen. Jezus zag ze en zei: ‘Ze zijn als een kudde zonder herder.’ Weet, de nood bij velen om even tot rust te komen is onmisbaar. De nood aan spiritualiteit is groot. Onze kerken, onze christelijke gemeenschap kan hier zoveel betekenen … Onze kerken, onze gemeenschap kunnen een oase van rust en verdieping zijn voor zovele mensen die op zoek zijn naar een houvast in hun bestaan. Zoals Jezus worden ook wij gezonden om mensen te brengen tot bij de ware Bron van leven, het ware geluk.
Daarom is het eveneens belangrijk dat wij zelf geregeld tijd maken om bij Hem en bij elkaar te zijn. Om ons geloof te voeden en onze liefde te sterken. Pas dan kunnen wij zoals Jezus een hoeder en herder zijn van anderen. ‘Kom even en rust wat uit’ zegt Hij!
Tot zondag ?
Pastoor Paul
