Maar in de lezingen van deze zondag is ook sprake van een diepere dimensie. Want in de geboorte van het kind Jezus komt God zelf ons zeer nabij. Advent is niet alleen gewoon uitkijken naar de geboorte van Jezus, terwijl wij genieten van al het mooie en de gezellige warmte die met dit feest verbonden zijn, het is ook een periode waarbij wij ons actief voorbereiden om Gods liefde en gerechtigheid toe te laten in ons leven. Elke hindernis moet worden weggenomen, elke weg moet recht, alle ruwheid moet weg uit ons midden. De profeet Baruch zegt duidelijk dat wij gerechtigheid moeten brengen in deze wereld. Pas dan is er sprake van vrede. Paus Paul VI (1963-1978) zei reeds: “Ontwikkeling is een ander woord voor vrede”. Inderdaad, je kunt maar van vrede spreken als wij er voor zorgen dat alle mensen en alle volkeren tot hun recht komen en alle kansen krijgen op een menswaardig bestaan. Met andere woorden: zonder gerechtigheid is er geen vrede. Zolang mensen onrecht wordt aangedaan blijft er onenigheid, onvrede, ja oorlog … in deze wereld. Als er geen gelijkwaardigheid is tussen man en vrouw is er geen sprake van liefde in een relatie. Zolang armoede blijft bestaan, wordt aan mensen onrecht aangedaan en kan er van vrede geen sprake zijn.
Zolang we in ons denken een onderscheid maken tussen ’wij’ en ‘zij’ blijven we anderen onrecht aandoen. De huidige paus spreekt van onze opdracht om samen te bouwen aan ons ‘Wij’, de wereld als ons huis, een thuis voor iedereen.
In het evangelie geeft Johannes de Doper ons een aantal concrete tips. We mogen geen excuses gebruiken om niets te doen, ons niet in bochten wringen om aan onze opdracht te ontsnappen … wij moeten er voor zorgen, elk met zijn mogelijkheden en zijn opdrachten, om gerechtigheid te laten geschieden in deze wereld en voor elke mens. Zo brengen wij God, die Goddelijke liefde en vrede in deze wereld en wordt God opnieuw geboren in elkeen die vredevol en liefdevol is (vol van liefde en vrede!)
Lucas beschrijft dit als een roepen in een schrale woestijn. Soms lijkt het ook vandaag zo te zijn. In die woestijn van onenigheid en onrecht, van elk-voor-zich en liefdeloosheid is er soms weinig plaats en geven weinigen gehoor aan die goddelijke droom. Aan ons christenen de opdracht om meer dan ooit onze stem, Gods stem, te laten weerklinken in een wereld waar het zo dikwijls om het eigenbelang gaat.
Niet alleen door woorden, maar ook door vele kleine initiatieven: als noodopvang, aandacht voor zieken in de buurt, maaltijden bereiden en verdelen onder de armen, vreemdelingen begeleiden in die nieuwe wereld waar zij terecht komen, medische bijstand verlenen in oorlogsgebieden, kinderen opvangen, allen begeleiden die een warme thuis moeten ontberen, boodschappen doen voor ouderen, luisteren naar de verhalen van allen die verdriet kennen … Zo groeit Gods Rijk onder ons en wordt Zijn liefde opnieuw geboren doorheen vredevolle en liefdevolle mensen. Er is nog zoveel te doen!
Pastoor Paul
