Het levensverhaal van Sint-Hubertus ... en de legende ...
In het levensverhaal van de heilige Hubertus zijn heel wat legendes verweven. Hubertus werd rond het jaar 655 geboren als zoon van hertog Bertrand van Toulouse. Als jonge man kwam hij aan het hof van Theodorik III van Bourgondië, waar hij snel de gunst van de vorst won. Hubertus trouwde met Floribana van Leuven, maar zij stierf in het kraambed van hun eerste kind. Om zijn verdriet te vergeten, stortte Hubertus zich in wereldse genoegens. Op Goede Vrijdag, zocht hij in de bossen van de Ardennen zijn vertier in de jacht. Zijn honden hadden een reusachtig hert opgespoord. Tot verwondering van de hartstochtelijke jager bleef het hert voor hem stilstaan. Hubertus had zijn boog al gespannen om het neer te schieten toen hij in zijn gewei een lichtend kruis zag. Getroffen zonk hij op zijn knieën. Daarna hoorde hij een stem die hem maande om bij alle dingen van deze wereld het eeuwige leven niet te vergeten. Hubertus verlaat het hof en schenkt zijn bezittingen aan de armen. Hij trekt zich terug in de eenzaamheid van de Ardennen, waar hij een tijdlang leeft als kluizenaar. Hij stierf in 727 en werd heilig verklaard op 3 november 743. Sindsdien wordt hij op die dag vereerd als de patroonheilige voor de jacht. Aan hem wordt ook toegedicht dat hij de bevolking genas van hondsdolheid. Hierdoor ontstond in de middeleeuwen ook het gebruik van gewijd brood of Hubertusbrood. Dit zou ons en onze dieren beschermen tegen hondsdolheid en de zeer kwalijke gevolgen ervan.
De jacht als symbool
Sint Hubertus is nu alom geliefd als patroon van de jagers. De legende over het hert met het kruis in zijn gewei heeft blijkbaar de jagers van oudsher gefascineerd. Maar wat heeft het ons nu nog te zeggen? Bij welke nood kan Hubertus uitkomst bieden? De jacht is op zichzelf als een archetypisch beeld. Jacht staat bijvoorbeeld ook voor het hartstochtelijk najagen van geestelijke doelen. In de christelijke mystiek is de jacht een symbool voor de zoektocht van de ziel naar Christus geworden. In Egypte was de jacht een beeld voor de zege over de wildernis, de wanorde en de onwetendheid. De legende maakt duidelijk dat het er niet om gaat een machtig hert neer te leggen en met deze buit eer te halen. Het gaat om iets anders, om het eigenlijke doel dat ik moet najagen. In de legende is dit doel weergegeven met het teken van het kruis. Het kruis als uitdrukking van de onvoorwaardelijke liefde van God.
Nog altijd actueel
De jacht oefent nog steeds aantrekkingskracht uit op veel mensen. Dat heeft te maken met de betrokkenheid op de natuur. De hedendaagse jager, als onderdeel van de natuur, jaagt met respect voor het leven.
Deze schijnbare tegenstelling uit zich in de aandacht en zorg voor de biotoop, de flora, en het bewaken en bewaren van een natuurlijk evenwicht onder de fauna. Predatoren- en populatiebeheer zijn hiervan een paar voorbeelden.
Het oogsten of strekken van het bejaagbare wild is uiteindelijk een sluitstuk van het wild- en natuurbeheer. Dit laatste wordt zorgvuldig neergeschreven in een faunabeheerplan dat vijfjaarlijks wordt aangepast aan de gewijzigde omstandigheden en dat tevens wordt gecontroleerd en erkend door de Overheid.
Zodoende is jacht een oeroude menselijke activiteit die de huidige jager met de nodige zorg- en aandacht voor de algemene evolutie beoefent.
Hij weet als geen ander hoe er zorgvuldig dient omgesprongen te worden met de natuur die ons nog rest.
Walter Vermeir
