Even wat gedachten op een rijtje gezet in verband met de vieringen in de Goede Week. De kerkplekken waar deken Jo pastoor is, waren lijfelijk vertegenwoordigd bij de gestreamde Kruisweg met sprekende teksten en gebed. Het was mooi de verschillende kerken in beeld te krijgen tijdens dit uur. Dergelijke gebouwen zijn uniek. Om de schoonheid en de uitstraling ervan, als gebeds- en ontmoetingsplaats.
De gestreamde vieringen van Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Stille Zaterdag en Paaszondag gingen door in de dekenale kerk en waren - buiten een paar schoonheidsfoutjes - tot in de puntjes verzorgd. Ook daar waren de kerkplekken van de Nieuwe Parochie Dendermonde vertegenwoordigd. Het gaf me een gevoel van samenhorigheid. Toegegeven, het is niet zoals men echt aanwezig is. Maar een toeschouwer voelde ik me toch niet. Ik vermoed dat menig ‘volger’ de hernieuwing van de doopbeloften mee uitgesproken heeft. Ook de gekende liederen zullen hier en daar meegezongen zijn. Bij het zien van de vijftien aanwezigen in de vieringen, dacht ik: Hoeveel mensen stonden onder het kruis toen Christus meer dan tweeduizend jaar geleden stierf? Nog minder! Terwijl Hij niets dan goed gedaan heeft.
De Goede Week is niet onzichtbaar voorbijgegaan in de Nieuwe Parochie, ondanks coronatijd. Het vermijdt doemdenken en doet hoopvol naar de toekomst kijken. Men leert ook steeds meer mensen van de andere kerkplekken kennen. Wat het gemeenschapsgevoel vergroot.
Aan deken Jo en de medewerkers - voor en achter de schermen - zeg ik: “Dank je wel! Dank zij jullie kregen wij een zalig paasgevoel!” (Het feestelijk klokkengelui zindert nog na in mijn oren.)
De nieuwe paaskaars, gewijd in de Paaswake samen met de paaskaarsen van de andere kerkplekken, staat in onze kerk midden een bos lentebloemen. Elke kerkplek kreeg ook een kruik gewijd water mee. De Nieuwe Parochie Dendermonde maakte deze week alweer - weliswaar schoorvoetend - kleine pasjes voorwaarts…
A.D.M.
