De Bijbel bevat vele roepingsverhalen. Iedere roeping is anders. Soms is er een plots gebeuren dat van je een andere mens maakt. Een ervaring die je nooit meer loslaat en bepalend is voor je verdere leven. Soms is het een lang proces van aarzelen en twijfelen, van vragen en bedenkingen. Zo wordt ook de profeet Jeremia geroepen. Hij krijgt van Godswege als opdracht naar de mensen, naar Gods volk, toe te gaan, in toch wel moeilijke momenten. En de profeet aarzelt en zoekt uitvluchten om die opdracht te ontlopen. Maar hij mag rekenen op Gods nabijheid en sterkte om die moeilijke opdracht te vervullen.
Ook Jezus wordt in het evangelie geconfronteerd met wisselende reacties, zeker als hij tot zijn eigen volk spreekt en hen ronduit vertelt over God, zijn Vader, en over de opdracht van een gelovige. Ook bij die toehoorders slaat de twijfel toe. Want iemand die beweert door God gezonden te zijn wordt dikwijls onthaald met veel argwaan en wantrouwen. Men zegt al vlug: ‘Waar haalt hij daartoe het recht?’ Soms is haat ook niet veraf. En nadat Jezus had gesproken, wilden zij Hem in de afgrond storten.
Vele profetische figuren hebben hetzelfde meegemaakt. Zij verkondigen ronduit de waarheid en ervaren veel tegenstand en vervolging. Zij kunnen echter niet anders, omdat zij zich door Gods Geest bezield weten. Maar uiteindelijk haalt de waarheid het wel. Sommigen werden daarvoor gedood en worden nadien tot ‘heiligen’ uitgeroepen. Mensen die zo helend en genezend waren voor de samenleving.
Ook de apostel Paulus kende die roeping, het werd een totale ommekeer in zijn leven. Hij werd van zijn paard gebliksemd staat er. Van hevige Christenvervolger werd hij een vurige getuige van Jezus’ Blijde Boodschap. Hij trok toen met de handelsschepen naar vreemde continenten om daar die boodschap van Jezus uit te dragen. Geraakt als hij was door Gods Liefde, schreef hij in de Korinthiërsbrief het mooie ‘Hooglied van de Liefde’ … Een ware ode aan de liefde.
Paus Franciscus, een hedendaags profeet.
Op 10 januari zei de paus tijdens de nieuwjaarsreceptie voor de diplomaten in Vaticaanstad ‘dat wij mensen, allemaal, tot eenzelfde familie behoren’. Dat moet ons aansporen, zei de paus, om alle meningsverschillen tussen staten op te lossen en de onderlinge harmonie te bevorderen. Daarbij vroeg de 85-jarige paus aandacht voor deze gebieden die het meest worden getroffen door conflicten en politieke verdeeldheid. Hij vestigde tevens de aandacht op de impact van de klimaatsverandering op de toenemende armoede wereldwijd. Miljoenen mensen worden daardoor van hun menselijke waardigheid beroofd. Het migratievraagstuk overal ter wereld, de coronapandemie en de klimaatsverandering maken duidelijk dat niemand zichzelf in zijn eentje kan redden. De belangrijkste uitdagingen van onze tijd moeten wij samen wereldwijd aanpakken. Ook de vele gewapende conflicten moeten aangepakt worden. Door een gebrek aan scrupules gebruiken machtigen hun overvloed aan beschikbare wapens. “Wie wapens bezit, zal die vroeg of laat ook daadwerkelijk gebruiken”. De geloofwaardigheid van de internationale organisaties hangt af van de wijze waarop zij in dialoog gaan en onderhandelen met alle landen die in een conflict of in problemen verwikkeld zijn. Ook belangrijke internationale en gemeenschappelijke uitdagingen moeten aangepakt worden in respect voor het leven en de cultuur van alle aardbewoners. Tot slot herhaalde de paus ook nog eens dat ‘Vaccinatie een morele plicht is’. Hij hekelde deze mensen die door ongegronde informatie één van de beste maatregelen om levens te redden blijven weigeren. Hij herhaalde zijn oproep voor een algehele beschikbaarheid van de essentiële medische zorg en vaccins voor alle mensen ter wereld.
De taal van een hedendaagse profeet is dat!
Pastoor Paul
