Het verhaal bij het hongerdoek
Laten we kijken naar de hongerdoek van Lilian Moreno Sanchez. De kunstenares is geboren in Chili en leeft sinds 1996 in Duitsland. De doek bestaat uit drie delen (triptiek). Zwarte lijnen tekenen een röntgenfoto van een voet, die op meerdere plaatsen gebroken is. Het is de voet van een mens, die tijdens een demonstratie in Santiago de Chile door politiegeweld gewond is geraakt. Sinds 2019 protesteren veel mensen in Chili tegen maatschappelijke onrechtvaardigheid in het land. De politie sloeg in op de demonstraties en arresteerde duizenden demonstranten op gewelddadige wijze. Het beeld van de gebroken voet staat symbool voor alle plekken waar mensen geweld wordt aangedaan. Nieuws dat we dagelijks op TV horen en zien!
Dit hongerdoek maakte de kunstenares met weinig kleuren : zwarte lijnen van de röntgenfoto, sobere beeldspraak verwijzen naar het lijden van Jezus. Daartegenover staan het goud en de bloemen voor hoop en liefde.
Dit doek werd gemaakt in het begin van de coronapandemie. Een crisis is altijd erg, maar het is ook een moment waarin we moeten blijven hopen, we krijgen de mogelijkheid een andere richting in te slaan. De afbeelding laat de kracht van verandering zien en wij hebben die kracht om de wereld rechtvaardiger te maken. Die hoop wil de kunstenares delen. Ook een boodschap die Broederlijk Delen ons brengt.
Wat is een hongerdoek ?
In de Middeleeuwen kende men in veel Europese landen het gebruik om tijdens de veertigdagentijd de plaats waar het altaar staat met een groot doek of gordijn af te scheiden van de rest van de kerk. De pracht en praal van het koor werden verborgen voor de gelovigen omdat ze moeilijk te verzoenen waren met de soberheid en boetedoening waartoe men hen aanspoorde. Later begon men dat eenvoudige doek te versieren met symbolen en voorstellingen uit het lijdensverhaal van Jezus. Omdat het doek alleen tijdens de veertigdagentijd in de kerk hing, werd het al vlug het 'hongerdoek' genoemd. Je kan het vergelijken met de brandglazen in middeleeuwse kerken: op een beperkte oppervlakte worden verschillende taferelen uit de bijbel of uit het leven van een heilige als een geconcentreerd stripverhaal bijeengebracht.
In de 18de eeuw is dit gebruik verloren gegaan. In de 20e eeuw (1976) werd deze oude middeleeuwse traditie nieuw leven ingeblazen. Men vroeg aan kunstenaars om hedendaagse hongerdoeken te maken waarin ze de christelijke boodschap symbolisch en geactualiseerd weergeven. Vaak leggen deze hongerdoeken het verband tussen het leven en lijden van de armen nu met het leven en lijden van Christus en willen ze aansporen tot bekering.
Creatieve Vormelingen
Lara, Lora, Imani, Matteo en Michiel gingen aan de slag met het maken van hun hongerdoek en hebben zelfs ook nagedacht over een woordje uitleg erbij.
Ook de andere vormelingen bleven niet stilzitten en gingen creatief aan de slag.
Hierbij de werkjes van Amélie, Aukje, Cas, Vince, Kyara, Emile, Emma, Gus, Hanne, Henri, Ilkai, Jade, Julie-Elise, Laura, Liam, Louise, Mats, Paulien, Rune, Seppe, Wannes en Wout.
